ΣΥΝΕΧΗ ΚΑΡΔΙΑΣ
Η μέση διάρκεια ζωής μιας μηχανικής αντλίας σε τακτική χρήση είναι 15 χρόνια. Εάν η αντλία είναι σε συνεχή χρήση, η διάρκεια ζωής πέφτει στα 5 χρόνια. Η μέση διάρκεια ζωής μιας ανθρώπινης καρδιάς είναι 85 χρόνια.
Η τεράστια βελτίωση στην απόδοση του βιολογικού σχεδιασμού προέρχεται από το γεγονός ότι το ανθρώπινο σώμα πάντα επισκευάζεται και ανανεώνεται. Παρουσιάζεται σταδιακή υποβάθμιση, αλλά η απόδοση εξακολουθεί να υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη του μηχανικού σχεδιασμού. Ο μαλακός ιστός της καρδιάς μπορεί να ξεπεράσει το μέταλλο, επομένως, η απαλότητα είναι δύναμη, όχι αδυναμία.
Αν σε κηρύξουν νεκρό όταν η καρδιά σου σταματά, γιατί δεν σε προφέρουν ζωντανό όταν ξεκινά;
Η ευαισθησία του ανθρώπινου νευρικού συστήματος είναι πραγματικά αξιοσημείωτη. Για παράδειγμα; ένα φύλλο χαρτιού έχει πάχος περίπου 100.000 νανόμετρα, τα ανθρώπινα δάχτυλα μπορούν να αισθανθούν τη διαφορά μεταξύ μιας λείας επιφάνειας και ενός με ένα σχέδιο ενσωματωμένο σε βάθος μόλις 13 nm.
Η «αντοχή» οποιουδήποτε υλικού δεν θα πρέπει να μετριέται από τη σκληρότητά του ή την ικανότητά του να αντέχει την κρούση, αλλά από την ικανότητά του να εκτελεί μια λειτουργία για τη μεγαλύτερη δυνατή περίοδο. Τελικά, σε τι χρησιμεύει η αντοχή του μετάλλου στην αντλία, όταν δεν μπορεί να φέρει εις πέρας το έργο για το οποίο κατασκευάστηκε;
Αν οι παθιασμένες εκκλήσεις ενός αφυπνισμένου άντρα θεωρούνται λανθασμένα με θυμό, είναι επειδή μπορούμε να «αισθανθούμε» την ενέργεια του πάθους του, αλλά δεν είμαστε σε θέση να μετατρέψουμε την ενέργεια του. Όπως μια χύτρα ταχύτητας σε μια σόμπα, αν δεν υπήρχε βαλβίδα διαφυγής, το καπάκι τελικά θα έσκαγε, καταστρέφοντας την κουζίνα στη διαδικασία.
Οποιαδήποτε ενέργεια δεν μπορεί να μετατραπεί από την καρδιά πρέπει να βρει μια άλλη «διέξοδο». Ο βαθμός βίας που εκδηλώνεται από κάποιον που ξεσπά σε θυμό, είναι απόδειξη της εκρηκτικής δυνατότητας της συναισθηματικής ενέργειας.
Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι αντιμετώπισης της ενέργειας, είτε τη χρησιμοποιούμε, είτε τη χάνουμε.
Ένας θυμωμένος άντρας θα ΧΑΣΕΙ τον έλεγχο των συναισθημάτων του. Ένας παθιασμένος άντρας θα ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ τα συναισθήματά του για να επηρεάσει τους ανθρώπους με σοφία. Η ικανότητα μετατροπής της συναισθηματικής ενέργειας διαχωρίζει τους άνδρες από τα αγόρια. Και οι δύο είναι σε θέση να γροθιά? αλλά το αγόρι χτυπά γροθιές στο φυσικό σώμα, ο σοφός άντρας χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά.
οΗ καρδιά είναι το πρώτο όργανο/μύας που σχηματίζεται. Αυτό σημαίνει eπολύ άλλος μυς στο σώμα είναι ένα οπίσθιο χαρακτηριστικό της καρδιάς. Η καρδιά δημιουργεί τη γλώσσα, άρα πρέπει να είναι η καρδιά που ρυθμίζει τη χρήση της.οΤο tongue θεωρείται από πολλούς ως ο ισχυρότερος μυς στο σώμα μας. Μια κοφτερή γλώσσα μπορεί να ραγίσει μια καρδιά, αλλά μια δυνατή καρδιά μπορεί να σωπάσει οποιαδήποτε γλώσσα.
Οι άνθρωποι που ζουν από το κεφάλι, παίζουν παιχνίδια «μυαλού» με ανθρώπους που ζουν από την καρδιά και αναρωτιούνται γιατί καίγονται τα δάχτυλά τους. Η νοημοσύνη του κεφαλιού δεν ταιριάζει με τη συνοχή της καρδιάς.
ΣΥΝΟΔΟΣ~ΚΑΡΑΒΙΟΣ
Μια πεταλούδα θα παλέψει να απελευθερωθεί από το σκληρό κέλυφος του κουκούλι, αλλά, εάν παρέχεται οποιαδήποτε εξωτερική βοήθεια, η δυνατότητα ύπαρξης ζωής καταρρέει σε τίποτα και όλα χάνονται.
Είναι ο αγώνας που μας κάνει, οπότε σταματήστε να προσπαθείτε να τον αποφύγετε.
Η καρδιά σας είναι μοναδική. δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο και δεν θα υπάρξει ξανά. Έχεις έναν καρδιακό παλμό που κανείς άλλος δεν έχει, ώστε να μπορείς να αφήσεις μια εντύπωση σε αυτόν τον κόσμο που κανείς άλλος δεν μπορεί. Μην φοβάστε ποτέ να μιλήσετε από το the καρδιά για πράγματα που πραγματικά έχουν σημασία.
Μέχρις ότου ένας καπετάνιος βρει το θάρρος να χάσει τα μάτια του την ακτή, το πλοίο του δεν μπορεί ποτέ να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του πλοίου, μπορεί να υπάρξουν στιγμές που το σκάφος χρειάζεται επισκευή. Σε τέτοιες στιγμές, είναι απαραίτητο ένα σύντομο ξόρκι στην αποβάθρα. Αλλά, αν ένα πλοίο βρίσκεται σε ξηρά αποβάθρα μόνο και μόνο επειδή ο καπετάνιος φοβάται τον ωκεανό, τότε σε τι χρησιμεύει το σκάφος του; Αν ένα σκάφος αξίζει τη θάλασσα, ανήκει στη θάλασσα. Αν ο καπετάνιος δεν έχει το θάρρος να σαλπάρει; Πάρε του τη βάρκα.
Ένας δειλός κάθεται κάτω από έναν βράχο περιμένοντας τον θάνατο για να τον ελευθερώσει από την απαξίωση του. Ένας ήρωας πεθαίνει στη θάλασσα παλεύοντας με την καταιγίδα. Δεν μπορώ να σας δώσω κουράγιο, πρέπει να πλεύσετε μέσα από την καταιγίδα και να το κερδίσετε για τον εαυτό σας.
«Δεν έχω Κιβωτό για να σε κρατήσω ασφαλή, μόνο αυτά τα μπράτσα μου να κρατήσω. Και η καρδιά μου, τόσο δυνατή και πιστή, που δεν θα φοβηθώ ποτέ το κρύο. Χτίστε το λοιπόν μεγάλο, και χτίστε το γερό, και βγάλτε το στη θάλασσα άλλη μια φορά. Και εμπιστεύσου ότι η αγάπη μια μέρα θα σε φέρει με ασφάλεια στην ακτή μου»